آخرین حملات نژادپرستانه به کلارنس توماس در مورد سیاست خشم ما چه می گویند – جاناتان تورلی

الیسون توماس را به ،وان یک برده خانگی محکوم کرد برای سفیدپوستان کار می کند و او را به شخصیت شرور «استفن» که ساموئل ال ،ون در فیلم «جانگو رها شده» بازی می کند، تشبیه می کند. (خود ،ون به نام توماس “عمو کلارنس” پس از تصمیم دابز مبنی بر لغو رو علیه وید). الیسون اضافه کرد که چون با نظرات محافظه کار توماس مخالف است، عدالت “غیرقانونی” است و “باید استیضاح شود.”

این البته از منظر قانون اساسی بی م،ی است. با این حال، آنچه بیش از همه قابل توجه بود، پاسخ به اظهارات است. حمله نژادپرستانه وکیل ارشد در ایالت مینه سوتا توسط یک دموکرات محکوم نشد.

نه تیم وا،، فرماندار مینه سوتا، که قبلاً به دروغ اعلام کرده بود که سخنان نفرت انگیز است در قانون اساسی حمایت نشده است تحت متمم اول و خود را الف قهرمان در برابر تعصب و لفاظی نژادپرستانه

نه از سناتور ارشد امی کلوبوچار، که دارد مکرراً لفاظی ها و لفاظی های نژادپرستانه را محکوم کرده است جمهوری خواهان

نه از چاک شومر، رهبر ا،ریت سنا، که به حق محکوم نظرات سناتور جمهوریخواه تامی توبرویل در مورد ناسیونالیسم سفیدپوست، اما هیچ اظهارنظری در مورد حمله نژادپرستانه توماس در همان هفته انجام نداد.

نه از رئیس جمهور جو بایدن، که بارها و بارها چنین کرده است لفاظی های نژادی و “رمزها” را محکوم کرد توسط جمهوری خواهان

در واقع، روزی که اظهارات الیسون در سطح ملی پخش می شد، کارین ژان پیر، سخنگوی کاخ سفید به اتاق مطبوعات رفت. رابرت اف کندی جونیور را به طور کامل محکوم کنید برای اظهارات وی مبنی بر اینکه کووید-19 ممکن است برای نجات یهودیان و مردم چین مهندسی شده باشد. ژان پیر اعلام کرد که زم، که چنین اظهارنظرهای نژادپرستانه یا یهودستیزانه ای مطرح می شود، «این مهم است که ما اساساً صحبت کنیم»، اما پس از آن هیچ اشاره ای به حمله نژادپرستانه به توماس به ،وان یک برده خانگی نکرد.

توماس می‌دانست که زم، که برای نیمکت‌نشینی نامزد شد، فقیه محافظه‌کار سیاه‌پوست کار آس، نیست. توماس جایگزین رابرت بورک در DC Circuit شد. زم، که بورک برای دادگاه نامزد شد مورد حمله وحشیانه قرار گرفت. در واقع، “borked” اکنون یک اصطلاح هنری برای از بین بردن نامزدها در فرآیند تایید است.

تایید توماس پس از اینکه آنیتا هیل او را به آزار و اذیت ، متهم کرد، تبدیل به یک خانواده سلطنتی شد. آنچه پس از آن توسط توماس معروف بود به ،وان “یک لینچ با تکنولوژی بالا برای سیاه‌پوستان بداخلاق که به هر نحوی می‌خواهند برای خودشان فکر کنند، برای خودشان انجام دهند، ایده‌های متفاوتی داشته باشند.»

حملات به توماس هرگز پایان نخواهد یافت. به نظر می‌رسید که حضور او در دادگاه، لیبرال‌هایی را که مدام به نژاد او اشاره می‌،د، منزجر می‌کرد. یک قانونگذار دموکرات در مجلس سنای جورجیا او را “عمو تام” صدا زد که “روح خود را به ارباب برده فروخت.”

موزه آفریقایی-آمریکایی اسمیتسونیان با وجود اینکه دومین آفریقایی-آمریکایی منصوب به بالاترین دادگاه بود، حتی از توماس در انتخاب سیاهپوستان آمریکایی بزرگ در افتتاحیه خود گذشت. (آنیتا هیل، شاکی تایید و استماع او در سنا، این کار را انجام داد.) تنها پس از اعتراض عمومی بود که اسمیتسونیان از حضور توماس تسلیم شد.

رسانه ها در پوشش خصمانه و یک طرفه خود از توماس بی امان بوده اند. در حالی که قطعات فوران کننده پیشینه عدالت‌های لیبرال را به گوش می‌رساند، اخبار مجازی در داستان زندگی شگفت‌انگیز توماس، یکی از الهام‌بخش‌ترین روایت‌ها از غلبه بر هر مانع ممکن در زندگی رخ داده است.

توماس در سواحل جورجیا در پین پوینت، جورجیا به دنیا آمد و با گویش گولا، گویش کریول، بزرگ شد. او در یک کلبه یک اتاقه با کف خاکی، بدون لوله کشی و بدون پدر بزرگ شد. وقتی سرانجام به مدرسه کاتولیک فرستاده شد، مجبور شد خواندن و نوشتن را به زبان ،یسی بیاموزد. او بر جدایی و تعصب غلبه کرد و در نهایت به صلیب مقدس رفت و سپس به او پیشنهاد پذیرش در دانشکده های حقوق ییل، هاروارد و دانشگاه پنسیلو،ا داده شد. او در سال 1982 رئیس کمیسیون فرصت های شغلی برابر ایالات متحده، قاضی استیناف فدرال و دومین آفریقایی آمریکایی شد که به دادگاه پیوست.

تعداد کمی از این منتقدان می توانستند مسیر این مرد را از پین پوینت تا کاپیتول هیل طی کنند. او این کار را با انسان خود بودن انجام داد – با تکیه بر ایمان و عقل خود برای رویارویی با موانع به ظاهر غیرقابل عبور در برابر او.

حدود 32 سال پیش، توماس به رفتار یک حقوقدان “سیاهپوست” که خودش فکر می کند، اعتراض کرد. دیگران این موضوع را برای او مطرح کرده اند. برای سال‌ها، مفسران توماس را به خاطر نژادش در میان ا،ریت محافظه‌کار متمایز می‌،د. اکنون در برابر یک حمله خام و نژادپرستانه دیگر، نهادهای سیاسی و رسانه ای باز هم سکوت کرده اند.

از قضا، چیزی که استفن را در فیلم از جنگو متنفر کرد این بود که او تسلیم خواسته های مالکان سفید پوست نمی شد. جانگو با سرکشی اعتراف کرد که “آن یکی [black man] در ده هزار” برای تشکیلات لیبرال، توماس یک تهدید بود زیرا ممکن است دیگران از او تقلید کنند. به همین دلیل است که رهبران سیاه‌پوست دیگر مانند سناتور تیم اسکات از کارولینای ج،ی با خشونت‌های نژادپرستانه مستمر از سمت چپ، از جمله گابریل آسیورو، نماینده مریلند روبرو شده‌اند. بیان می کند این که «تیم اسکات ساده لوح نیست، او برای خشنود ، سفیدپوستان هوس می کند».

طنز تلخ این است که توماس نقطه مقابل شخصیت استفن است. او همواره از تسلیم شدن به خواسته های دیگران در مورد اینکه چگونه باید به ،وان فقیه به دلیل نژادش تسلیم شود، خودداری کرده است.

هدف از این حملات این است که دیگران را حتی از در نظر گرفتن دیدگاه های محافظه کارانه یا آزادیخواهانه منصرف کند. الیسون مدتهاست که ارعاب را به ،وان یک سلاح سیاسی ارزشمند می دانسته است. او قبلاً گروه خشونت‌آمیز آنتیفا را به ،وان مفید برای ایجاد ترس در قلب ترامپ و جمهوری‌خواهان تحسین کرد.

البته جنگو همه چیز در مورد خشم عادلانه به ،وان مجوزی برای افراطی ترین اقدامات است.

به همین دلیل است که الیسون ممکن است فیلم درستی داشته باشد، اما شخصیت اشتباهی داشته است. اسمش را سندروم جنگو بگذارید. وقتی «یکی در ده هزار» هستید که از تسلیم شدن امتناع می ورزد، نه تنها به یک آزاردهنده بلکه یک وسواس تبدیل می شوید.

این ستون در Fox.com ظاهر شد