تلو تلو خوردن در تاریکی: قانون مدار منطقه ای در مدار فدرال

پست مهمان توسط Paul R. Gugliuzza & Joshua L. Sohn

یکی از عجیب ترین چیزها در مورد مدار فدرال این است که، از نظر دادگاه، این دادگاه قادر به تصمیم گیری در مورد بسیاری از موضوعات قانون فدرال است که در درخواست های تجدید نظر ارائه شده به آن مطرح می شود.

مطمئنا، در مورد مسائل قانون ثبت اختراع، آنچه مرکز فدرال می گوید دادگاه های منطقه، اداره ثبت اختراع و پانل های آینده خود مدار فدرال را م،م می کند. در مورد مسائل غیر ثبت اختراع، مدار فدرال برای منازعات مربوط به اختراع «بی نظیر» می داند.

اما، تقریباً در مورد هر موضوع دیگری در یک درخواست تجدیدنظر برای ثبت اختراع مدار فدرال – خواه انتقال مکان، محدوده مجاز کشف، ادعاهای ضد انحصار یا حق نسخه‌برداری معلق، یا هر چیز دیگری باشد – مدار فدرال هیچ «قانونی» را ادعا نمی‌کند. قدرت. در عوض، حوزه فدرال – و دادگاه‌های منطقه در مواردی که به حوزه فدرال تجدیدنظر خواهد شد – سابقه مدار منطقه‌ای را که پرونده از آن منتج شده است، اعمال می‌کنند.

اختلافات اخیر محل برگزاری مدار فدرال، نیاز به رویکردی بهتر به مسائل مربوط به قانون غیر ثبت اختراع در پرونده های ثبت اختراع را برجسته می کند.

همانطور که خوانندگان این وبلاگ مطمئناً می‌دانند، مرکز فدرال همیشه در مورد سؤالات محل برگزاری تصمیم می‌گیرد، معمولاً از طریق دادخواست‌ها برای صدور نامه‌های مانداموس توسط متهم، که به دنبال فرار از ناحیه شرقی یا غربی تگزاس هستند. با این حال، به ،وان یک موضوع غیر ثبت اختراع، دادگاهی که در مورد بحث انتقال محل برگزاری در یک پرونده ثبت اختراع تصمیم می گیرد، باید قانون مدار منطقه ای را اعمال کند.

با این حال، در مدارهای منطقه ای، اختلافات مربوط به انتقال بسیار نادر است: مدار فدرال در یک سال به همان اندازه پرونده های انتقال تصمیم می گیرد که مدارهای منطقه ای در یک دهه تصمیم می گیرند. علاوه بر این، پرونده‌های مدار منطقه‌ای که وجود دارند، معمولاً شامل ال،ای واقعی هستند که بسیار متفاوت از دعوای حقوقی ثبت اختراع هستند، که باعث می‌شود آن سابقه در زمینه ثبت اختراع مفید نباشد.

کمبود سابقه ا،ام آور مربوطه، هم قضات منطقه و هم قضات حوزه فدرال اساساً حدس بزن در مورد اینکه «قانون چیست». به ،وان مثال، قاضی آلبرایت از انتخاب بین آنچه او به ،وان «قانون سنتی انتقال مدار پنجم» یا «مدار فدرال» – به نظر او اشتباه است – «تفسیرهای قانون انتقال مدار پنجم» توصیف می‌کند، شکایت کرده است.

و در یکی از پرمخاطب ترین محل برگزاری، کمک های مالی مانداموس، در دوباره اپلقاضی مور ا،ریت را به این دلیل محکوم کرد که[n]یا [the Federal Circuit] و نه دايره پنجم اعلام كرده است كه حضور عمومي يك متخلف متهم در يك ناحيه بي ربط به تحليل انتقال است. خوب، البته مدار پنجم هرگز آن را برگزار نکرده است! با وجود صلاحیت انحصاری مدار فدرال بر پرونده های ثبت اختراع، چگونه می تواند؟

نقل و انتقالات تنها حوزه ای نیست که ما می بینیم که قانون انتخاب قانون از سوی مرکز فدرال، قضات و اصحاب دعوا را در تاریکی می گذارد. در یک مقاله پیش رو، ما نمونه هایی از حوزه های مختلف مانند حق نسخه برداری، ضد انحصار، و امتیاز وکیل-موکل ارائه می دهیم.

و ما راه‌حل ساده‌ای را پیشنهاد می‌کنیم: مانند دادگاه‌های فدرال که مسائل حل‌نشده حقوق ایالتی را به دادگاه‌های عالی ایالتی تأیید می‌کنند، حوزه فدرال نیز باید مسائل حل‌نشده‌ی قانون غیرقانونی را به مدارهای منطقه‌ای تأیید کند.

در این مرحله، امیدوارم سوالات زیادی داشته باشید: آیا برای تحقق این امر نیازی به تصویب قانون نداریم؟ در مورد شرط مورد یا اختلاف ماده III چطور؟ آیا تأیید سؤالات هزینه و تأخیر بیشتری را افزایش نمی دهد؟ و آیا تغییر قاعده انتخاب قانون آسان تر نخواهد بود؟

برای اینکه ببینیم چگونه پاسخ می دهیم، مقاله را دانلود کنید!

—–

Paul R. Gugliuzza استاد حقوق در دانشکده حقوق دانشگاه تمپل بیزلی است.

جاشوا ال. سون یک وکیل دادگستری در و، دادگستری ایالات متحده و منشی سابق قانون قاضی جروم فاریس، دادگاه تجدیدنظر ایالات متحده برای حوزه نهم است. JD، دانشکده حقوق هاروارد؛ AB، دانشگاه استنفورد.

نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسندگان است و نباید به ،وان نماینده و، دادگستری ایالات متحده تلقی شود.